تفاوت حساب ساده نقدی و مارجین دار

حساب‌های معاملاتی انواع مختلفی دارند. اگر در بازارهای مالی فعالیت دارید حتماً با یکی از دو حساب نقدی یا مارجین دار کار می‌کنید. این دو حساب تفاوت ساده‌ای با یکدیگر دارند و بر قدرت خرید و فروش معامله‌گر هم تأثیر می‌گذارند. در این مقاله می‌خواهیم با تفاوت این دو نوع حساب و قدرت خریدی که در اختیار معامله‌گر قرار می‌دهند آشنا شویم.

قدرت خرید

قدرت خرید، پولی است که سرمایه‌گذار یا معامله‌گر برای خرید اوراق بهادار، سهام، ارز و.. وارد بازار کرده و می‌تواند با آن خرید انجام دهد. در حساب‌های نقدی، موجودی حساب نشانگر همان قدرت خرید (معامله) مشتری است. اما در حساب‌های اعتباری که اهرم یا اعتبار به موجودی حساب تعلق می‌گیرد، قدرت خرید جور دیگری محاسبه می‌شود. در حساب‌های مارجین دار، کل پول نقدی که در حساب کارگزاری نگهداری شده به علاوه کل فری مارجین (Free Margin) نشانگر قدرت خرید یا معامله مشتری است.

قدرت خرید چگونه کار می‌کند؟

قدرت خرید (buying power) می‌تواند با توجه به زمینه یا صنعت مورد استفاده، معنای دیگری به خود بگیرد. اما در امور مالی، قدرت خرید همان مقدار پولی است که سرمایه‌گذاران برای خرید اوراق بهادار در یک حساب اهرمی در اختیار دارند. این نوع حساب به عنوان مارجین اکانت (margin account) شناخته می‌شود. زیرا معامله گران بر اساس مقدار پول نقد نگهداری شده در حساب کارگزاری خود اعتبار دریافت می‌کنند.

میزان مارجین یا اعتباری که کارگزاری (بروکر) می‌تواند به مشتریان خود ارائه دهد به پارامترهای ریسک شرکت و مشتریان بستگی دارد. مارجین اکانت ها حداقل اعتباری به اندازه دو برابر موجودی حساب به مشتریان قدرت خرید می‌دهند. اما برخی از مارجین اکانت های فارکس قدرت خرید با اهرم‌های بالاتر مثل یک به صد را هم می‌دهند. یعنی قدرت خرید مارجین اکانت ها تا صد برابر موجودی اولیه هم می‌رسد.

اگر کارگزاری اهرم بالایی به معامله‌گر ارائه بدهد، بازپس‌گیری این اعتبار دشوار خواهد بود. به عبارت دیگر، اهرم معاملاتی به تریدر این امکان را می‌دهد تا با استفاده از قدرت خرید بیشتر، سود بیشتری کسب کند اما هم چنین خطر تسویه اعتبار یا اهرم دریافت شده را هم افزایش می‌دهد. برای یک حساب نقدی (cash account)، قدرت خرید معامله‌گر برابر با مقدار موجودی در حساب خواهد بود. به عنوان مثال، اگر موجودی یک حساب نقدی ۱۰ هزار دلار باشد، قدرت خرید معامله‌گر همان ۱۰ هزار دلار است.

اما فرض کنید موجودی مارجین اکانتی صد هزار دلار است و سرمایه‌گذار می‌خواهد سهام شرکت اپل را خریداری کند. حداقل موجودی مورد نیاز برای ورود به معامله خرید ۵۰ درصد از موجودی مارجین اکانت است. برای محاسبه کل قدرت خرید، مقدار وجه نقد موجود در حساب کارگزاری را بر درصد مارجین تقسیم می‌کنیم:
۱۰۰۰۰۰$ / ۵۰% = ۲۰۰۰۰۰$

در نتیجه سرمایه‌گذار می‌تواند تا سقف ۲۰۰ هزار دلار سهام اپل خریداری کند. همان‌طور که گفته شد، ارزش مارجین اکانت با ارزش اوراق بهادار نگهداری شده تغییر می‌کند. هرچه سرمایه‌گذار به محدودیت‌های مارجین نزدیک شود، شانس بیشتری برای دریافت کال مارجین خواهد داشت. کال مارجین (Call Margin) همان اخطار کارگزار به معامله‌گر یا سرمایه‌گذار است. در واقع کارگزار به مشتری خود اطلاع می‌دهد که موجودی حساب کاهش یافته و دیگر مشتری نمی‌تواند از اعتبار اعطا شده استفاده کند. به همین دلیل مشتری مجبور است یا معاملات باز را ببندد و یا برای باز نگه داشتن معاملات، حساب خود را شارژ کند.