ریسک گریزی و کاهش ریسک دو استراتژی برای مدیریت ریسک هستند. ریسک گریزی کمک میکند تا سرمایهگذار از ورود به موقعیتهای معاملاتی که احتمال زیان زیادی دارند دوری کند، اما کاهش ریسک استراتژی است که میزان زیان احتمالی را کاهش میدهد. در این مقاله میخواهیم با تفاوت این دو استراتژی آشنا شویم. معمولاً سرمایهگذاران بازار فارکس بیشتر جزو گروهی هستند که میخواهند در بازار حضور داشته باشند و ریسک را کاهش دهند. اما آیا این استراتژی درست است؟
استراتژی ریسک گریزی
ریسک گریزی به این معنی است که از انجام کارهایی که ریسک دارند دوری کنیم. در این استراتژی سعی میشود تا آسیبپذیری سرمایهگذار در مقابل تهدیدات به حداقل برسد. ریسک گریزی را میتوان به کمک تعیین سیاستهای سرمایهگذاری، آموزش و فناوری پیاده کرد.
به طور مثال، سرمایهگذاری میخواهد سهام شرکت نفتی را خریداری کند، اما قیمت نفت خام در طول چند ماه گذشته افت قابل توجهی داشته است. در این سرمایهگذاری، ریسک جدی در بخش تولید نفت خام و اعتبار شرکت نفتی وجود دارد. اگر سرمایهگذار ریسکهای موجود در صنعت نفت خام را بررسی کند و به این نتیجه برسد که نباید در این صنعت سرمایهگذاری کند، میگوییم که سرمایهگذار از ریسک دوری کرده است.
استراتژی کاهش ریسک
اجازه دهید این استراتژی را با ذکر یک مثال بررسی کنیم. فرض کنید که سرمایهگذاری سهام نفتی دارد. دو ریسکی که در بالا به آن اشاره شده، سرمایهگذار را تحت تأثیر قرار میدهد. در این سناریو سرمایهگذار وارد بازار شده و سهام نفتی را خریداری کرده است. به همین دلیل دیگر نمیتواند از استراتژی ریسک گریزی استفاده کند. اما میتواند با تنوع بخشی به سبد دارایی خود، ریسک سرمایهگذاری در صنعت نفت را کاهش دهد. برای این کار کافی است سهام شرکتهای صنایع غیرنفتی را خریداری کند.
برای اینکه شخص یا یک سازمان بتواند ریسکها را مدیریت کند، ابتدا بایستی تعهدات خود را ارزیابی کند. ارزیابی ریسکهای مالی یکی از مهمترین و سختترین جنبههای برنامه مدیریت ریسک است. شما بایستی درک درستی از ریسکهای موجود داشته باشید و در عین حال تنوع زیادی به وضعیت مالی خود بدهید. به طور مثال داشتن چند نوع درآمد میتواند ریسکهای مالی فرد را به طور قابل توجهی کاهش دهد.
استراتژی کاهش ریسک پیچیدهتر از استراتژی ریسک گریزی است. در واقع در استراتژی ریسک گریزی سرمایهگذار پیش از ورود به بازار از ریسک دوری کرده است. اما وقتیکه سرمایهگذار وارد بازار شد، باید به دنبال فرصتهایی برای کاهش ریسک باشد. شاید سرمایهگذاری در تمامی بازارهای مالی داخلی سرمایهگذاری کرده باشد و در ادامه به دلیل ریسکهای سیستماتیک شاهد رکود اقتصادی باشد. در چنین شرایطی سرمایهگذار بایستی از طریق هج کردن، ریسکهای موجود را پوشش دهد. معمولاً در بازار سهام با قراردادهای فروش استقراضی میتوان ریسک سقوط قیمت سهام را پوشش داد. یا اینکه بخشی از سبد را به داراییهای خارجی یا صندوقهای درآمد ثابت اختصاص داد.
بایستی توجه داشته باشید که به عنوان یک سرمایهگذار همیشه با ریسکهای متفاوتی درگیر خواهید بود. مسلماً سرمایهگذار ریسک گریز از ورود به بازارهای ریسکی خودداری میکند و در عین حال از سود احتمالی آنهم جا میماند. اما سرمایهگذاری که از استراتژی کاهش ریسک استفاده میکند، هنوز هم در بازار باقی میماند و میتواند از سود احتمالی در آینده بهرهمند شود.
مزایا و معایب استراتژیهای ریسک گریزی و کاهش ریسک
- در استراتژی ریسک گریزی، سرمایهگذاران با درجه بالایی از اطمینان میدانند که بازدهی و سرمایهگذاری او به خطر نخواهد افتاد. اما در استراتژی کاهش ریسک، سرمایهگذار میخواهد در عین حال که ریسک خود را کاهش دهد، سرمایه خود را در معرض سودهای احتمالی قرار دهد.
- در استراتژی ریسک گریزی، فرصتهای سرمایهگذاری محدود میشوند و سرمایهگذار درهایی که به روی سودهای بالا باز میشوند را میبندد. اما در استراتژی کاهش ریسک، میتوان با تحمل ریسک معقولی از نوسانات بازار سود برد.
- در استراتژی ریسک گریزی همیشه تمرکز روی کسب سودهای ثابت است، اما در استراتژی کاهش ریسک، رویکرد پیچیدهای باید دنبال شود تا بتوان ریسک سرمایهگذاری را مدیریت کرد و به بازدهی معقولی رسید.